Dzień drugi

Ufff!... Tak ciężkiego dnia nie pamiętam! Makka twierdzi, że dziś było wyjątkowo ciężko. Mamy wszyscy nadzieję, że ma ona rację i dzisiejsza trasa była wyjątkiem. 

W sumie zaczęło się niewinnie, a nawet wesoło - jak w starej piosence Laskowika, gdzie "...na początku było miło, o rysunkach się mówiło..." My postanowiliśmy zacząć od pysznego - ciepłego i pożywnego śniadanka, składającego się głównie z jajecznicy z dziesięciu jaj. Było tak pyszne, że aż lokalny stróż przyszedł się przywitać.

Ale tak naprawdę chciał chyba załapać się na jakieś małe conieco. W celu osiągnięcia celu pochwalił się wszystkimi sztuczkami, jakie zna:

Później szybkie pakowanie i hajda na szlak! Groszek na parking, my z Orką na brzeg. 

Zanim jednak znaleźliśmy się na brzegu trzeba było pokonać tych 20 stopni. Tym razem w dół.  Humory dopisywały, boć ludzi mało, wiatr niby z boku, ale jednak sprzyjający i ruszamy.

 Jakoś tak po kilometrze wyrosło przed nami molo w Ustroniu Morskim. Niby niewysokie, ale tych 6 schodków trzeba było pokonać.

 A wszystko to, by Ola mogła wreszcie popatrzeć na wszystko z pewnej perspektywy.

 Olka tak się napatrzyła tej innej perspektywy, że jak się odwróciła i zobaczyła Yska, to aż postanowiła kupić mu gumki. Do włosów.

 Dziwne to molo było, bo żeby z niego zejść na drugą stronę, to trzeba było wejść - całe szczęście, że była pochylnia.

 A potem druga pochylnia. Tym razem w dół.

 Zaraz potem doszło do rozdzielenia sił (i środków). Ysek z Makką i Orką ruszyli na wschód, a Cioćka z fotoaparatem z powrotem do Groszka.
Tutaj osobista relacja Cioćki: dali mi aparat i polecenie "idź po Groszka". No to poszłam, przejechalam Ustronie, zameldowałam się pod bunkrami i czekam i czekam i czekam. Po trzykroć, a na niebie czarne chmury, więc boję się co z nimi. Wszak zostali bez aparatu! Dzwonię do Yska - abonent jest niedostępny. Dzwonię do Makki abonentka jest niedostępna.W tym momencie dostaję sms-a od Olki o treści :Yzjik", więc oddzwaniam, a tam wita mnie granie na czekanie. No to czekam:

Aż w końcu na pustej plaży pojawił się ruchomy punkt. Myślę sobie "no kto normalny w taką pogodę spaceruje po plaży?" I tu mnie tkło... to MOI!!!!

Chociaż nie... jak się zbliżyło, to pomyślałam, że to jakiś tata z dzieciątkiem Ku-klux-klanu.

Ufff nr 2, to jednak moi. Jestem bezpieczna!

 

A co w tym czasie robił Groszek? Groszek przyciągał znajomych :)

A zaraz potem opuścił nas rozsądek. Ten zdrowy. I pomaszerowaliśmy dalej.

I dobrze. Bo było ujście Czerwonej Rzeki (bo żółta jest w Chinach)

Bo bunkry były:

Zamki były:

Byli burłacy:

Aż skończył nam się karnet na atrakcje i postanowiliśmy skorzystać z pierwszego napotkanego zejścia bez schodów:

A teraz zapraszamy państwa na spacer Drwala czyli zawody Strong Manów w tym przypadku Strong Woman. 

Jak myślicie da radę?

Dała :)

Na tym kończymy. 

A w Szwecji pada:

 Statystyka:

Wtorek: 16.08.2016r.

Odcinek: Sianożęty (piąte zejście) - gdzieś pod Pleśnią

czas:  11:25 -17:20

Odległość po plaży: 7,5 km 

Odległość całkowita: 10,3 km

Liczba pokonanych schodów: 20 w dół i 6 w górę. No i dwie pochylnie. Jedna w górę, a druga w dół. I nie wiemy, jak (i czy w ogóle) liczyć szlabany? Bo jeżeli tak, to był. I Pudzian może Makce gratulirenować ;)