Dzień czwarty

Hmmm... Od czego by tu zacząć? Ponieważ to ja, Ysek, zacząłem, więc pozwolę sobie tylko wrócić do wczorajszego dnia i podkreślić, że dziewczyny (Agnieszka i Ola, noo... Cioćka trochę też) padły wczoraj jak kawki i przespały całe popołednie. Oczywiście słyszę właśnie wyrazy oburzenia i sugestie, że kłamię ale tak było, jako żywo!
A teraz krótki przegląd dzisiejszego dnia:
Zaczęło się rano - już Wy wiecie, od czego? ;) Tak, tak, drogie robaszki... Od PLANOWANIA! :)
Plan znów był krótki: Jedziemy do Wisełki razem, zaliczamy cymbergaja (prawie) razem, a jednocześnie robimy zakupy i kanapki na drogę. A potem ruszamy.
Realizacja planu wyglądała tak:
Zaliczamy cymbergaja.

Robimy kanapki:

No... macie rację, którym coś nie pasuje. Kanapki wtedy "się robiły" (Makka z Cioćką maczały w tym palce).
A potem już miły spacerek przyjemną drogą (zupełnie jak w górach - przypisek Cioćki) do plaży, gdzie zaskoczyło nas pozytywnie zejście przystosowane do wózków.

Nauczone przykładem z poprzednich dni posmarowałyśmy się kremem z filtrem 50 tam gdzie byłyśmy opalone, ramiona zostawiłyśmy nietknięte licząc, że samo się wyrówna.

Dalej standardzik: idziemy. 

Humory na razie dopisują.

Tym bardziej, ze Yskowi fala zmoczyła tyłek, gdy robił powyższe zdjęcie. Radość Olki z cudzego nieszczęścia - bezcenna.

Wciąż nie było tak, jak obiecywał Kuba T. i wiatr nie chciał wiać w plecy. (A przecież dziewczyny wcale nie są takie płaskie z przodu, a wręcz przeciwnie.  - przypisek Yska) Zgodnie z hasłem Monty Pythona dziewczyny znalazły jaśniejszą stronę życia i radowały się z darmowego piaskowego pilingu.

To ja Cioćka, na chwilę wyrwałam klawiaturę. Komentuję powyższe: jasne!

Dość szybko okazało się, że jednak silny przeciwny wiatr nie ułatwia sprawy. Ups... Widać to doskonale przez porównanie z następnym zdjęciem:

I tylko Olka się cieszy. Wiecie już z czego? ;)

Oczywiście było sporo przerw technicznych, łącznie dwie.

Oprócz przyjmowania płynów i pokarmów, spędzaliśmy je na zadawaniu sobie pytania "gdzie my kurna jesteśmy?"

Żeby dodać dramatyzmu niniejszej opowieści dodamy tylko, że zaginął podczas jednej z przerw telefon Yska czyli popiaskowego donosiciela. 

Wiatr z piaskiem w pysk, to pikuś. Grząski piasek i nieokiełznane fale to też pikusie. Dopiero zestawienie ich wszystkich z naszym taborem może oddać powagę sytuacji.

Plan ogólny:

Plan szczególny:

Dziewczyny rechoczą, a ja proszę zwrócić uwagę na gustowne udekorowanie górnych poręczy. Tak, tak... To skarpetki Oli - po zdradzieckiej napaści jednej z fal musieliśmy dokonać obsuszania przez rozbieranie. A zaraz potem ogrzewanie przez opatulanie. Zupełnie serio podpowiem, że nas rozgrzewał ruch, a Ola jednak była na najbardziej wysuniętym w stosunku do wiatru posterunku i przyjmowała cały impet. 

Oto nasz muminek:

Zdjęcie zostało wykonane na zejściu z plaży na wysokości kempingu Tramp, gdzie zakończyliśmy dzisiejszy etap nierównej acz wciąż zwycięskiej walki z przeciwnościami. Tu: najbardziej przeciwnym wiatrem. I tak jesteśmy dumni z dzisiejszego osiągnięcia, co można przeczytać w statystyce poniżej.

PS (czyli przypomniałem sobie)

Telefon się znalazł - dziękujemy nieznajomej acz przesympatycznej (sądząc po głosie) pani, która go podniosła, otrzepała z piasku i przytuliła do ucha, a następnie przekazała przesympatycznemu (a jakże!) panu parkingowemu, który z kolei - po małym quizie na temat kolorów telefonów - oddał go nam z uśmiechem.

Dziękujemy wszystkim kierowcom samochodów jadących drogą 102 w stronę Międzywodzia, że nas nie rozjechali ani nawet nie zdmuchnęli z pobocza, którego nie ma na tej drodze.

Cioćka dziękuje również (a my razem z nią) dwóm nieznajomym kierowcom, którzy kolejno umożliwili jej dotarcie do Wisełki celem odbioru naszego Groszka. I całe szczęście, że dojechała cało. I zdradziła nam, gdzie są klucze od kwatery, bo ona nie wzięła kasy, my kluczy, a Agniecha wlazła tylnymi drzwiami i nawiązywała konwersację przez okienko z Yskiem i Olą siedzącymi na ławeczce i udającymi, że wcale nie chce im się do domku...

Zupełnie serio dziękujemy za nieoczekiwane i tym bardziej pozytywnie rozwalające wsparcie od PoPiaskowych wędrowców. I to nic, że do Dębków, to może w przyszłym roku dojdziemy. :) 

Wszystkim, którzy nas wspierają sesemesami, emaliami, komentarzami i - tak po ludzku - myślami, również serdecznie dziękujemy. Nawet nie wiecie (a i chyba my nie do końca zdajemy sobie z tego sprawę) jak dużo dla nas to znaczy. W sensie - daje nam siłę walczyć z przeciwnościami. I nie tylko losu...

To jak? Poczuliście się jak na gali oscarowej? Bo my troszeczkę już tak. :)

I tym optymistycznym akcentem kończymy dzisiejszą fiszkę i idziemy lulu... 

Tutaj Agnieszka dodaje swoje zdanie:

Ja chciałam tylko napomknąć taki niusik z dzisiejszego poranka, jak to Zbyszek pyta się Ewci: "Kochanie - bejbe Ty moje- gdzie jest nasza ładowarka?" Na co bejbe (czyli Ewcia) odpowiada słodko "na wierzchu". A ja rozglądam się i sobie myślę: "Kurcze! Ale przecież tu wszystko jest na wierzchu!" :D

Ot, taka mała refleksja, jak sobie mieszkamy. I nawet wózek nocuje dziś pod gwiazdami, bo przecież nie będzie padało... :)

Mała statystyka: 

Wtorek 18.08.2015, 

Odcinek Wisełka - Camping Tramp (popod Międzywodziem) 

Czas: 12:30 - 15:00 

Odległość po plaży:  6,6km