Może i w urzędach miałam kłopoty, ale tak zwanych "cywili " spotykałam wręcz fantastycznych. I tak po dwóch latach przedszkola dla dzieci niepełnosprawnych, nadszedł czas na zmianę i Ola poszła do przedszkola integracyjnego w Zgierzu. Niestety nie mogłam liczyć na przewozy MPK, ponieważ przedszkole mieściło się poza granicami Łodzi, a Ola nie była objęta obowiązkiem nauczania. Przy czym należy przypomnieć, że reklama głosiła, iż osoby z dysfunkcją ruchu mają pierwszeństwo i mogą korzystać z transportu na terenie gminy odpłatnie. Dzięki uprzejmości Pani Dyrektor przedszkola mogłam liczyć na przewozy z warsztatów terapii zajęciowej. Po prostu zwyczajnie pan jadąc po chłopca do Łodzi zabierał Olę i "podrzucał" do domu. Przewóz oczywiście był odpłatny , ale i tak byłam mega zadowolona. Któregoś dnia zaczepiła mnie Pani dyrektor i powiedziała, że nie może patrzeć jak bardzo kosztowne są te dowozy i poleciła, abym zgłosiła się do MOPS-u z prośbą o dofinansowanie transportu Oli. Z odpowiednimi dokumentami i oporami wybrałam się do rzeczonej instytucji. Przedstawiłam sytuację daję rachunki, a pani do mnie:
- poproszę zaświadczenie, że pani nie pracuje.
Ja: - nie mam, bo ja pracuję
Pani: - Pani pracuje?! to chociaż, że pani jest samotną matką!
Ja: - no nie mam, bo ja mam męża
Pani: - Pani ma męża ?!
Ja: - no tak ja pracuję, mąż pracuje.
Pani: - To co Pani chce?! Nic się nie należy!!
Już miałam wychodzić, ale Pani popatrzyła na mnie jakoś tak życzliwie i powiedziała.
"Proszę pani, gdyby to ode mnie zależało, to ja bym wam w całości sfinansowała te przewozy, bo wiem, że wy wydajecie bardzo dużo na swoje dziecko. Mamy tu taką "samotną" matkę, co ma sześcioro dzieci i nie pracuje. Wiemy, że wszystkie pieniądze z MOPS-u wraz z konkubentem przepijają, a my nic z tym nie możemy zrobić. Oni po prostu mają odpowiednie papiery, a państwo ich nie posiadacie. I całe szczęście."
MAKKA
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz