Gdybyście mieli jakieś pytania lub chcielibyście do mnie po prostu napisać prywatną wiadomość, możecie skontaktować się ze mną mailowo: olka.fasolka000@gmail.com

poniedziałek, 4 lutego 2013

Szpitalna rzeczywistość - część 1


Rok szkolny 2012/2013 zaczął się dla Oli niefortunnie. We wrześniu trafiła do szpitala z potężną infekcją układu moczowego. Wysoka gorączka rozłożyła ją na „łopatki”. Jak Ola w szpitalu to ja też. Położono nas w sali gdzie już była dziewczynka po operacji. Co ja piszę położono nas – położono Olę a moje miejsce jest przy łóżku na podłodze. Co wieczór z mamą operowanej dziewczynki rozkładamy „biwak”, czyli karimatę i śpiwór. Leżę na tej podłodze nad głową wisi worek z nieszczęsnym zakażonym moczem i myślę pęknie nie pęknie. Kroplówka z antybiotykiem kapie a ja zastanawiam się, co dzień przyniesie, jakie będą wyniki badań. Rano zwijamy „biwak” a wyniki są fatalne. Bakteria, Klebsiella (co za fra…) oporna na prawie wszystkie antybiotyki. Ola gorączkuje, nic nie je. Kolejne badania. Pielęgniarka nie może się wkłuć do żyły. Mówi się, że medycyna poszła do przodu. Jak do przodu skoro nie radzą sobie z Klebsiellą? Oli zmieniono antybiotyk. Wieczorek rozkładam „biwak” patrzę na zbawienną kroplówkę i worek z moczem nad głową, ale mocz jakby ładniejszy. Oli mocz to moja obsesja. Wiecznie oglądam: ładny – nieładny, mętny – klarowny. Robi się klarowny. Ola nie gorączkuje. Dziewczyny śpią a ja czytam na podłodze napisy: „Ja tu byłem, maj 2011” albo „ŁKS to ch…”, „Kocham Michała - Julka”. W nocy przywieźli jeszcze dwie dziewczynki na obserwację. Jest już ciasno. Ale rano dziewczyny w lepszej formie i robi się wesoło. W ruch idą kredki, balony. Antybiotyk rozprawił się z tą fra… Niestety kolejny wenflon niedrożny. Ola musi jechać na blok operacyjny, gdzie anestezjolog założy centralne wkłucie. Wiem, że to konieczne, ale Olka na bloku to dla mnie straszna trauma. Akurat przyjechał mój brat. Razem czekamy. Jest! Wiozą Olkę. Pielęgniarki mi przekazały, co Ola powiedziała do anestezjologa „I co nie umies? Ty głupi jesteś.” A ja już wiem, że Oli wraca wigor, czyli zdrowieje. Niebawem idziemy do domu. I faktycznie po 10 dniach, ostatnie badanie, mocz jałowy. Medycyna jednak poszła do przodu. Kolejny pobyt w październiku na badaniach, ale to już drobiazg. Mama przyjechała pomóc mi zwinąć „biwak”. Lecę obwieszona tobołami a tu pech zostaławiłam na światłach auto – akumulator padł. No nic jeszcze tylko trafić na dobrych ludzi, odpalić auto i do domu. Mijam szpital CZMP i myślę jak dobrze, że mam go pod ręką. Jak dobrze, że Owsiak kupił tyle sprzętu. Jest okej. Fifek nas wita piskiem i gryzie kraty. Fifek to świnka morska Oli. Jak dobrze w domu.

autor: Mama Oli 

sobota, 2 lutego 2013

Weekendowo – Rowerowo


W październiku a dokładnie 21 odbyła się w Łodzi wycieczka rowerowa pod tytułem „Łódź Kreatywna”. Jedna z czterech wycieczek zorganizowanych dzięki pomocy Urzędu Miasta, Rowerowej Łodzi i Fundacji Fenomen.
Nasza ekipa to (Ola, Baśka i Buba) w oczekiwaniu na start (oraz ostatnie konsultacje z Babcią Oli)
 Tego dnia było przepięknie. Świeciło słoneczko i było bardzo ciepło, więc trochę się nas nazbierało i razem stworzyliśmy grupę 317 rowerzystów i oczywiście 316 rowerów (chyba nie muszę tłumaczyć, dlaczego?). 
Olka i Baśka sunęły razem, na limonkowej strzale a Buba ciągle próbował je wyścignąć. Śmiechu było, co nie miara a temperatura podniosła się tak, że cała czekolada rozpuściła się w plecaku Baśki. Oj wtedy to już Olka prawie pękła ze śmiechu.
Ale oczywiście żeby nie było, że my tu tylko hi ha ha ha to opiszę, jakie nowe miejsca poznaliśmy:
Byliśmy w Of Piotrkowska, Łódzkiej Strefie Ekonomicznej, pod muzeum książki artystycznej i na Targowej gdzie jest centrum Designu. Widzieliśmy po drodze murale, (czyli takie wielkoformatowe grafitii) oraz jechaliśmy szlakiem bajkowym, na którym spotkaliśmy się z Filemonem i Bonifacym oraz z zaczarowanym ołówkiem.
O wszystkim opowiadała nam Pani przewodnik a na końcu zrobiłyśmy sobie zdjęcie z jej podopiecznym Kolorkiem, który wszędzie z nią jeździ.

Uff jak sobie o tym pomyślimy to już nie możemy się doczekać wiosny gdzie znów ruszymy rowerami. Na razie rower, Ola i Buba zimują w cieple 
a Baśka jeździ i jeździ …… i doczekać się wiosny nie może.

autor: Baśka